Benjamin Graham

Één van de meest bekende en succesvolle beleggers uit de 20ste eeuw, is Benjamin Graham. Hij was een van de eerste value investors. Andere beleggers hebben voor Graham dezelfde aanpak gehanteerd, maar de term was nog niet bekend. Sinds Benjamin Graham value investing begon te onderwijzen, werd value investing bekender bij een groter publiek.

Het leven van Benjamin Graham

Benjamin Graham is geboren in 1894 en stierf goed bedeeld in 1976. Graham heeft gestudeerd aan de Columbia University en studeerde af als de op één na beste van zijn jaar. Na zijn studie begon Benjamin Graham met een baan op Wall Street, als een beleggingsanalist. Hij werd daar zeer bekend en succesvol door zijn analyses en beleggingsstrategieën die hij bedacht.

Benjamin Graham werd professor op de Columbia Business School in 1928. Hier onderwees hij value investing. Op het moment dat hij professor werd, was Graham al een succesvolle investeerder. Hij had al veel verdiend met het investeren in ondergewaardeerde bedrijven met zijn beleggingsstrategieën.

Als één van de meest succesvolle en bekende beleggers wilde Benjamin Graham zijn gedachten delen. Naast zijn professoraat heeft hij twee zeer invloedrijke boeken geschreven over beleggen. De eerste, "Security analysis" (1934), schreef hij samen met David Dodd. "Security analysis" beschrijft hun blik op hoe bedrijven gewaardeerd zouden moeten worden. "Security analysis" wordt nog steeds als bijbel voor beleggers gezien.

Het tweede invloedrijke boek van Graham was "The intelligent investor" (1949). Dit boek is ook nog steeds één van de beste boeken over beleggen. "The intelligent investor" maakt een duidelijk verschil tussen ware beleggers en gokkers (speculanten). Dit boek is volgens een andere succesvolle belegger Warren Buffett: 'Het beste boek over beleggen'.

Value investing en Benjamin Graham

Zoals eerder vermeld, was Benjamin Graham één van de eerste ware value investors. Als een value investor probeerde Graham altijd de best gewaardeerde, dus ondergewaardeerde, bedrijven of aandelen te kopen.

De filosofie van Benjamin Graham ging uit van het vertrouwen in de kennis en ervaring van beleggers. Beleggers moeten altijd de echte waarde van bedrijven kennen. Beleggers moeten zelf achter deze waarde komen door het doen van analyses. Om een bedrijf als interessant aan te merken, moet de berekende waarde van een bedrijf boven de huidige waarde op de beurs liggen. De juiste prijs voor een bedrijf is niet de beurswaarde, maar de waarde die door juiste en zorgvuldige analyse is verkregen. Hierdoor moet op feiten worden gesteund door de belegger.

Daarnaast onderwees Graham dat beleggen gaat over het kopen en bezitten van een bedrijf. Tevens moet een bedrijf daadwerkelijke inkomsten hebben, een duidelijke en stabiele cashflow moet aanwezig zijn. Als een belegger niet als uitgangspunt heeft dat beleggen het bezitten van een bedrijf is, of alleen gelooft in de belofte van toekomstige inkomsten, dan is het een speculant. En Benjamin Graham, als een investeerder, was zeker geen speculant.

Als laatste geeft Benjamin Graham mee dat het eenvoudig is om goede beleggingen te vinden in slechte tijden op de beurs. Maar het is een stuk lastiger om goede beleggingen te vinden wanneer de beurs het goed doet.

Beleggingsmethode van Benjamin Graham

Maar, hoe selecteerde Benjamin Graham de juiste beleggingen? Welke analyses gebruikte hij voordat hij in een bedrijf investeerde?

Als eerste analyseerde Benjamin Graham de verdienkracht van een bedrijf. Hij berekende het gemiddelde inkomen van een bedrijf over de laatste 7 tot 10 jaar. Hierdoor wist hij dat een bedrijf een stabiele inkomstenstroom had. Dit zorgde er ook voor dat de bedrijven waarin hij investeerde geen gebruik maakte van insider tricks, zoals het tijdelijk kunstmatig verhogen van het inkomen van het bedrijf.

Daarnaast gebruikte Benjamin Graham zes zogenaamde bedrijfsfactoren. Hij gebruikte deze bedrijfsfactoren om bedrijven waarin hij geïnteresseerd was te analyseren. Deze zes bedrijfsfactoren worden hieronder uitgelegd.

Winstgevendheid is de eerste bedrijfsfactor. Zonder winst heeft een bedrijf geen bestaansrecht. Althans, als er over een langere termijn geen winst wordt gemaakt. Benjamin Graham berekende de winstgevendheid door het operationele inkomen te delen door de omzet.

De tweede bedrijfsfactor is stabiliteit. Benjamin Graham vond dat bedrijven op een voorspelbare wijze moeten presteren. Beleggen in een bedrijf moet zorgen voor stabiliteit en groei. Hij bepaalde de stabiliteit door het inkomen per aandeel voor de belegger te bekijken over een periode van tien jaar.

Groei is de derde bedrijfsfactor die Benjamin Graham gebruikte. Hij vergeleek de groei van een bedrijf met de groei van een index van vergelijkbare bedrijven (zoals de AEX of een sectorvergelijking). Hij vergeleek de groei per aandeel. Als de groei van een bedrijf hoger is dan de andere bedrijven, is het een bedrijf waarin belegd kan worden.

De financiële positie van een bedrijf is de vierde bedrijfsfactor. Benjamin Graham bepaalde de financiële positie van een bedrijf door de schuldenratio. Door de schulden van een bedrijf te vergelijken met de bezittingen, kan deze ratio worden bepaald. Hoe kleiner de schuldenratio, hoe interessanter Benjamin Graham het bedrijf vond.

Benjamin Graham dacht dat beleggers ook een stabiele inkomstenstroom moesten hebben. Daarom is de vijfde bedrijfsfactor een stabiel dividend. Een bedrijf is interessant als er een ononderbroken geschiedenis is van dividendbetalingen.

De laatste bedrijfsfactor is de aandelenkoers. Benjamin Graham was alleen geïnteresseerd in bedrijven van wie de aandelenkoers consistent over de jaren heen groeide.

Benjamin Graham was een succesvolle belegger. In dit artikel is uitgelegd wat zijn gedachten en filosofie over beleggen waren. Om een zelf een succesvolle belegger te worden, is het verstandig om te leren van anderen. Hieronder vindt je een lijst met 14 gedachten over beleggingsbeslissingen die is gebaseerd op de gedachten van Benjamin Graham.